کدام سیستم‌عامل گوشی امنیت بیشتری دارد؛ اندورید یا iOS؟
دوراهی قدیمی و همیشگی میان کاربران موبایل بار دیگر در مرکز توجه قرار گرفته است؛ اینکه iOS بهتر است یا اندروید؟ این دو اکوسیستم از نظر تجربه کاربری، قابلیت‌ها، فروشگاه اپلیکیشن، طراحی و بسیاری معیارهای دیگر تفاوت‌های قابل‌توجهی دارند، اما یکی از مهم‌ترین میدان‌های رقابت میان آن‌ها، مسئله امنیت است.
تینا مزدکی_iOS به‌عنوان یک باغ محصور که تنها روی دستگاه‌های اپل اجرا می‌شود شناخته می‌شود، در حالی که اندروید به ساختار متن‌باز خود افتخار می‌کند. همین ماهیت باز، پرسشی کلیدی را ایجاد کرده است؛ آیا اندروید در برابر تهدیدهای امنیتی و نقض حریم خصوصی آسیب‌پذیرتر است؟
هر دو پلتفرم برای ارائه تجربه‌ای امن تلاش می‌کنند؛ اپل با کنترل کامل بر سخت‌افزار و فروشگاه اپ‌استور، و اندروید با تکیه بر به‌روزرسانی‌های امنیتی منظم گوگل و لایه‌های حفاظتی Google Play. هر دو از رمزنگاری قوی بهره می‌برند، اما در اندروید به دلیل تنوع سازندگان، کیفیت و زمان‌بندی این محافظت‌ها از یک دستگاه به دستگاه دیگر متفاوت است. از نگاه منطقی، بازبودن اکوسیستم اندروید احتمال بروز بدافزار، جاسوس‌افزار و حملات هکری را افزایش می‌دهد؛ با این حال، این نتیجه‌گیری قطعی نیست، زیرا عوامل پیچیده‌تری در این مقایسه نقش دارند.
نگرانی‌های امنیتی در دستگاه‌های اپل و اندروید
در هر دو سیستم‌عامل، بیشترین سطح امنیت زمانی تأمین می‌شود که کاربر از یک گوشی جدید با آخرین نسخه سیستم‌عامل و پچ‌های امنیتی استفاده کند. اپل معمولاً تا شش سال دستگاه‌هایش را از نظر امنیتی پشتیبانی می‌کند، بنابراین کاربران مدل‌های قدیمی‌تر نیز اغلب تجربه‌ای امن دارند.
وضعیت در دنیای اندروید وابسته به سازنده است. گوگل برای جدیدترین مدل‌های پیکسل هفت سال پشتیبانی نرم‌افزاری و امنیتی ارائه می‌دهد، اما بسیاری از شرکت‌های دیگر تنها دو سال به‌روزرسانی منتشر می‌کنند و این موضوع، مدل‌های قدیمی‌تر را در معرض تهدید قرار می‌دهد. همچنین زمان‌بندی انتشار آپدیت‌ها در برندهای مختلف متفاوت است. در مقابل، نسل‌های جدید گوشی‌های اندرویدی به قابلیت‌های امنیتی مبتنی بر هوش مصنوعی مجهز شده‌اند؛ ویژگی‌هایی که امنیت تماس‌ها، ایمیل‌ها و مرورگری را افزایش می‌دهد. برخی سازندگان نیز لایه‌های امنیتی اختصاصی خود را اضافه می‌کنند.
در سوی مقابل، بسته بودن کامل iOS و یکپارچگی استانداردهای امنیتی باعث شده است چارچوب امنیتی این سیستم‌عامل منسجم‌تر و قابل اتکاتر باشد؛ البته تا زمانی که کاربر گوشی را جیلبریک نکند. این در حالی است که استانداردسازی امنیت در اکوسیستم متنوع اندروید همچنان چالشی بزرگ محسوب می‌شود.
هر دو پلتفرم می‌توانند آسیب‌پذیر باشند
اپل در اکوسیستم کنترل‌شده iOS، اپلیکیشن‌ها را با دقت بررسی می‌کند و کد منبع را نیز در اختیار توسعه‌دهندگان قرار نمی‌دهد. زیرسامانه Secure Enclave اطلاعات فوق‌حساس همچون اثرانگشت و داده‌های تشخیص چهره را ذخیره می‌کند تا حتی در صورت نفوذ نیز این داده‌ها در دسترس قرار نگیرند. افزوده شدن قابلیت Memory Integrity Enforcement (MIE) در آیفون ۱۷ نیز سطح جدیدی از دفاع در برابر جاسوس‌افزارها ایجاد کرده است.
در سوی دیگر، گوگل پلی نیز فرآیند بررسی دقیق اپلیکیشن‌ها را اجرا می‌کند و با Play Protect برنامه‌ها را اسکن می‌کند. با این حال، ساختار متن‌باز اندروید اجازه می‌دهد کاربران به‌راحتی تنظیمات را تغییر دهند و اپلیکیشن‌های خارج از فروشگاه رسمی نصب کنند؛ اقدامی که خطرات امنیتی را افزایش می‌دهد.
برخی برندها مانند سامسونگ با Knox یا گوگل با تراشه Titan M۲ لایه‌های امنیتی سخت‌افزاری بیشتری ارائه می‌کنند، اما بسیاری از گوشی‌های دیگر فاقد چنین قابلیت‌هایی هستند. همین موضوع باعث می‌شود در بسیاری از مدل‌ها، رسیدن به سطح امنیتی مشابه، نیازمند نصب آنتی‌ویروس‌های شخص ثالث باشد، در حالی که بسیاری از این ابزارها محافظت چندانی فراهم نمی‌کنند.
منبع: bgr
۲۲۷۳۲۳
