چالش های زندگی در استرالیا از نگاه مهاجران دارای ویزای 190

مهاجرت به استرالیا با ویزای 190 فرصتی ارزشمند برای دستیابی به اقامت دائم، کار و زندگی در کشوری توسعه‌یافته است، اما این مسیر تنها به دریافت ویزا ختم نمی‌شود. بسیاری از مهاجران پس از ورود با مجموعه‌ای از چالش‌ها روبه‌رو می‌شوند؛ از دشواری در یافتن شغل و رقابت با نیروی کار بومی گرفته تا سازگاری با فرهنگ کاری و اجتماعی جدید، هزینه‌های بالای زندگی و نیاز به شبکه‌سازی برای پیشرفت شغلی. تجربه مهاجران استرالیا نشان می‌دهد که با وجود مزایای قابل‌توجه این کشور، تطبیق با شرایط تازه نیازمند صبر، برنامه‌ریزی و آمادگی قبلی است. در این مقاله به بررسی مهم‌ترین چالش‌های زندگی در استرالیا از نگاه دارندگان ویزای 190 می‌پردازیم.

ویزای 190 استرالیا چیست؟

ویزای 190 استرالیا که با نام Skilled Nominated Visa نیز شناخته می‌شود، یکی از مهم‌ترین مسیرها برای ورود نیروی کار ماهر به این کشور است. دریافت این ویزا مستلزم معرفی یا همان Nomination از سوی یکی از ایالت‌های استرالیا است. هر ایالت براساس نیازهای شغلی و تخصصی خود، فهرستی از مشاغل مورد تقاضا را منتشر می‌کند و متقاضیان باید اطمینان حاصل کنند که رشته شغلی‌شان در آن لیست قرار دارد. پس از آن، فرد باید مدارک خود را شامل مدارک تحصیلی و سوابق کاری ارائه داده و از مرجع مربوطه ارزیابی مهارت مثبت دریافت کند. همچنین، اثبات مهارت زبان انگلیسی از طریق آزمون‌هایی مانند آیلتس یا PTE بخش دیگری از این فرآیند است.

بعد از آماده‌سازی مدارک، متقاضی باید Expression of Interest (EOI) خود را از طریق سامانه SkillSelect ثبت کند و منتظر دریافت دعوت‌نامه باشد. در صورت صدور دعوت‌نامه، امکان درخواست برای ویزا فراهم می‌شود. این ویزا علاوه بر اقامت دائم، اجازه کار و زندگی در سراسر استرالیا را به فرد و خانواده‌اش می‌دهد و فرصت بهره‌مندی از امکانات گسترده این کشور از جمله خدمات درمانی، آموزشی و اجتماعی را فراهم می‌سازد. از آنجایی که ویزای 190 یکی از محبوب‌ترین مسیرهای مهاجرتی محسوب می‌شود، متقاضیان باید با دقت شرایط هر ایالت را بررسی کرده و برای افزایش شانس خود، مدارک کامل و دقیقی ارائه دهند.

چالش‌های شغلی و بازار کار

یافتن شغل پس از دریافت ویزای 190 استرالیا ممکن است برای بسیاری از مهاجران دشوار باشد. یکی از مهم‌ترین موانع، رقابت با نیروی کار بومی است؛ چرا که کارفرمایان اغلب به دنبال متقاضیانی با تجربه کاری محلی هستند و این موضوع باعث می‌شود مهارت‌ها و سوابق بین‌المللی مهاجران کمتر مورد توجه قرار گیرد. از سوی دیگر، برخی کارفرمایان نسبت به مدارک و سابقه کاری خارج از استرالیا بی‌اعتماد هستند و ترجیح می‌دهند نیرویی را استخدام کنند که تحصیلات یا تجربه کاری خود را در استرالیا کسب کرده باشد.

عامل مهم دیگری که بر مسیر شغلی مهاجران تأثیر می‌گذارد، تفاوت میان فرصت‌های شغلی در شهرهای بزرگ و مناطق رجینال است. هرچند هدف ویزای 190 تأمین نیروی متخصص در سراسر کشور است، اما در عمل زیرساخت‌ها و تنوع فرصت‌های شغلی در مناطق رجینال محدودتر است. مهاجران در این مناطق ممکن است با مشکلاتی مانند حمل‌ونقل عمومی ضعیف، دسترسی کمتر به خدمات اجتماعی و فرصت‌های شغلی محدودتر مواجه شوند که در بلندمدت می‌تواند احساس انزوا و بیکاری را افزایش دهد.

از دیگر چالش‌ها می‌توان به پیچیدگی‌های سیستم مهاجرت و نیاز به ارائه مدارک معتبر برای اثبات سوابق کاری اشاره کرد. بسیاری از مهاجران مجبورند قراردادهای کاری، فیش‌های حقوقی و سایر مستندات را ارائه دهند تا مهارت‌هایشان به رسمیت شناخته شود. همچنین تجربه مهاجران استرالیا نشان می‌دهد که پیدا کردن کار در استرالیا بدون داشتن شبکه ارتباطی قوی و توصیه‌نامه‌های محلی بسیار سخت‌تر است. به همین دلیل، نبود ارتباطات شغلی و محدودیت در شبکه‌سازی یکی دیگر از موانع اصلی ورود سریع به بازار کار محسوب می‌شود.

چالش‌های فرهنگی و اجتماعی

مهاجرانی که ویزای 190 استرالیا را دریافت می‌کنند، علاوه بر چالش‌های شغلی، با موانع فرهنگی و اجتماعی نیز مواجه می‌شوند. شوک فرهنگی یکی از اولین تجربه‌هاست؛ مهاجران ممکن است در ابتدای ورود با احساس سردرگمی، دلتنگی و حتی ناامیدی روبه‌رو شوند، زیرا ارزش‌ها، رسوم و سبک زندگی در استرالیا با آنچه در کشور مبدأ تجربه کرده‌اند تفاوت‌های زیادی دارد. از جمله مشکلات رایج می‌توان به درک اصطلاحات محاوره‌ای، لهجه استرالیایی و تفاوت در سبک ارتباطی اشاره کرد که در روابط اجتماعی و کاری اثرگذار است.

یکی دیگر از مسائل مهم، تطبیق با فرهنگ کاری استرالیا است. محیط‌های کاری در این کشور معمولا غیررسمی و مبتنی بر برابری‌طلبی هستند، در حالی‌که در برخی کشورها ساختارهای سلسله‌مراتبی رایج‌تر است. همین تفاوت ممکن است برای تازه‌واردها در ابتدا دشوار باشد. علاوه بر این، نداشتن شبکه ارتباطی محلی می‌تواند مسیر یافتن شغل و حتی مسکن را سخت‌تر کند. بنابراین، مهاجران باید تلاش کنند تا از طریق حضور در رویدادهای اجتماعی، انجمن‌ها و فعالیت‌های محلی به شبکه‌سازی بپردازند و جایگاه خود را در جامعه تقویت کنند.

با وجود این چالش‌ها، تجربه بسیاری از مهاجران نشان داده که در کنار موانع اولیه، مزایای زندگی در استرالیا مانند کیفیت بالای خدمات اجتماعی، جامعه چندفرهنگی و فرصت‌های رشد فردی و شغلی بسیار ارزشمند است. برای غلبه بر مشکلات و تسریع روند تطبیق، برخی مهاجران توصیه می‌کنند از همان ابتدا در مورد قوانین، فرهنگ و حتی حقوق خود اطلاعات کافی کسب کرده و در صورت نیاز از انتخاب بهترین وکیل مهاجرتی برای راهنمایی‌های تخصصی بهره بگیرند. این مسیر ممکن است زمان‌بر باشد، اما با صبوری، یادگیری زبان و تعامل با جامعه، مهاجران می‌توانند به تدریج زندگی موفقی در استرالیا بسازند.

هزینه‌های زندگی و مدیریت مالی

استرالیا به عنوان یکی از کشورهای گران‌قیمت جهان شناخته می‌شود و هزینه‌های زندگی در آن بسته به محل سکونت تفاوت چشمگیری دارد. شهرهای بزرگی مانند سیدنی و ملبورن به دلیل تقاضای بالای مسکن و سطح زندگی بالاتر، هزینه‌های بیشتری نسبت به مناطق رجینال دارند. به طور میانگین، هزینه ماهانه یک فرد مجرد حدود 1,650 دلار استرالیا و هزینه یک خانواده چهار نفره حدود 5,920 دلار برآورد می‌شود. مهم‌ترین بخش‌های این هزینه‌ها شامل مسکن و قبوض، خوراک، حمل‌ونقل و خدمات درمانی است.

برای مدیریت بهتر این مخارج، داشتن یک برنامه مالی دقیق، اهمیت بسیاری دارد. مهاجران باید پس از ورود، در اسرع وقت حساب بانکی استرالیایی باز کنند تا بتوانند حقوق خود را دریافت کرده و امور مالی‌شان را سامان دهند. همچنین تهیه یک بودجه جامع که شامل اجاره، قبوض، خرید مواد غذایی، حمل‌ونقل و حتی تفریحات باشد به کنترل هزینه‌ها کمک می‌کند. خرید مواد غذایی از بازارهای محلی، آشپزی در خانه و استفاده از فروشگاه‌های مقرون‌به‌صرفه‌ای مانند Aldi از راهکارهای کاهش هزینه‌های روزمره است.

علاوه بر این، استفاده از سیستم حمل‌ونقل عمومی مانند کارت Opal در سیدنی یا Myki در ملبورن به صرفه‌جویی قابل توجهی در هزینه‌های رفت‌وآمد کمک می‌کند. آشنایی با سیستم مالیاتی استرالیا و طرح اجباری پس‌انداز بازنشستگی نیز برای برنامه‌ریزی بلندمدت اهمیت دارد. همچنین، بهره‌گیری از خدمات درمانی دولتی (Medicare) در صورت واجد شرایط بودن، می‌تواند هزینه‌های پزشکی را بسیار کاهش دهد.

چگونه برای زندگی با ویزای 190 استرالیا آماده شویم؟

برای شروع مسیر زندگی با ویزای 190، اولین گام آشنایی کامل با شرایط ایالت‌های مختلف استرالیاست. هر ایالت شرایط خاص خود را برای معرفی متقاضیان دارد؛ از جمله محدودیت سنی، سطح زبان انگلیسی و فهرست مشاغل مورد نیاز. بنابراین، متقاضیان باید پیش از هر اقدامی این شرایط را به ‌دقت بررسی کرده و ایالتی را انتخاب کنند که بیشترین تناسب را با مهارت‌ها و سوابق کاری آن‌ها دارد. علاوه بر این، جمع‌آوری مدارک تحصیلی، سوابق کاری، ریزنمرات و ترجمه رسمی آن‌ها، یکی از اصلی‌ترین اقدامات اولیه به شمار می‌رود.

مرحله مهم بعدی، دریافت ارزیابی مثبت مهارت‌ها (Skills Assessment) از مرجع معتبر استرالیایی و کسب نمره مورد نیاز در آزمون‌های زبان مانند آیلتس یا PTE است. پس از تکمیل این مراحل، متقاضی باید Expression of Interest (EOI) خود را از طریق سامانه SkillSelect ثبت کند و منتظر دعوت‌نامه از سوی ایالت یا قلمرو انتخابی باشد. این بخش از فرآیند، پایه اصلی دریافت ویزا محسوب می‌شود و نشان‌دهنده تعهد فرد به مهاجرت کاری به استرالیا است.

پس از دریافت ویزا، تعهد مهمی وجود دارد و آن سکونت و کار در ایالت یا قلمرویی است که متقاضی را نامزد کرده است. این تعهد معمولا حداقل دو سال به طول می‌انجامد و رعایت آن برای حفظ شرایط و اعتبار ویزا ضروری است. در این مدت، مهاجران باید علاوه بر یافتن شغل، خود را برای هزینه‌های اولیه زندگی آماده کنند. هزینه‌هایی مانند اجاره مسکن، خوراک، حمل‌ونقل و راه‌اندازی اولیه زندگی (مانند خرید وسایل ضروری خانه) باید در یک برنامه مالی دقیق گنجانده شود تا روند تطبیق با شرایط جدید آسان‌تر گردد.

آمادگی فرهنگی و اجتماعی نیز اهمیت بالایی دارد. یادگیری زبان انگلیسی در سطح بالاتر، آشنایی با فرهنگ اجتماعی و کاری استرالیا و شرکت در برنامه‌هایی مانند Adult Migrant English Program می‌تواند روند ادغام در جامعه جدید را تسهیل کند. همچنین، اطلاع‌رسانی به ایالت در مورد تغییرات آدرس و شرکت در نظرسنجی‌های مورد نیاز بخشی از مسئولیت‌های بعد از ویزاست. با رعایت این موارد، متقاضیان می‌توانند از مزایای بلندمدت ویزای 190 بهره‌مند شوند، از جمله اقامت دائم، امکان اسپانسر کردن اعضای خانواده و حتی دریافت شهروندی استرالیا پس از گذراندن شرایط اقامتی لازم.