یافته باستانی وایکینگ‌ها مسیر تجاری انگلستان تا خاورمیانه را فاش کرد
پژوهش جدید دانشگاه آکسفورد نشان می‌دهد بخشی قابل توجه از نقره موجود در گنجینه‌ای وایکینگی یافت‌شده در نزدیکی شهر بیدیل در شهرستان نورث یورکشایر انگلستان، از مسیرهای تجاری دور دست، تا عراق و ایران امروز، تامین شده است.
به‌گزارش میراث آریا، گنجینه بیدیل در سال ۲۰۱۲ توسط کاوشگر با دستگاه فلزیاب در مزرعه‌ای نزدیک منطقه مسکونی بیدیل در یورکشایر کشف شد، شامل مجموعه‌ای از گردنبندها، بازوبندها، کلاهک شمشیر، قطعات نقره‌ای خردشده و ۲۹ شمش نقره‌ای است. مطالعات پیشین، قدمت آن را به اواخر قرن نهم تا اوایل قرن دهم میلادی نسبت داده‌اند، پیش از گنجینه‌های معروف Cuerdale و Vale of York.
در مطالعه‌ای که به سرپرستی جین کرشاو، استادیار باستان‌شناسی دوران وایکینگ در دانشگاه آکسفورد انجام شده، با استفاده از تحلیل‌های ایزوتوپی سرب و عناصر ردیابی، منشا نقره‌ها بررسی شد. نتیجه‌ها نشان می‌دهند که بیشتر نقره‌های این گنجینه از سکه‌های غرب اروپایی (احتمالا آنگلوساکسون و کارولینگی) به‌دست آمده‌اند و به‌احتمال زیاد از طریق غارت یا باج‌گیری تامین شده‌اند. اما بخش مهمی از آن، از سکه‌های نقره‌ای اسلامی تامین شده که در مناطق متناظر با ایران و عراق امروز ضرب شده‌اند.
نزدیک به یک‌سوم شمش‌ها (۹ عدد) با نقره تولیدشده در دوران خلافت اسلامی مطابقت دارند. این نقره‌ها از طریق مسیرهای شرقی تجاری، ابتدا به اسکاندیناوی و سپس به مناطق تحت سکونت وایکینگ‌ها در انگلستان منتقل شده‌اند.
تحلیل‌ها همچنین نشانه‌هایی از مهارت‌های پیشرفته ساخت فلز در میان وایکینگ‌ها را نشان می‌دهند. برخی از شمش‌ها با سرب محلی تصفیه شده‌اند. یکی از آثار برجسته، گردنبند بزرگی است که از میله‌های تاب‌خورده ساخته شده و ظاهرا از آلیاژ نقره‌های شرقی و غربی ترکیب‌شده و در شمال انگلستان قالب‌گیری شده است. این اثر نمادی از ادغام فرهنگ‌ها و اقتصادهاست.
یافته‌ها حاکی از آنند که ثروت وایکینگ‌ها تنها از طریق غارت به‌دست نیامده، بلکه در قالب یک سیستم اقتصادی پیچیده‌تر و بین‌المللی شکل گرفته است. آن‌ها از ترکیب گروهی از روش‌ها مانند تبادل تجاری، ذوب و ریخته‌گری مجدد سکه‌های خارجی به شمش یا زیورآلات استاندارد استفاده می‌کردند، فرآیندی مناسب برای گردش در اقتصاد مبتنی بر وزن نقره در دوران وایگینگ‌ها.
به گفته کرشاو، اکثر ما وایکینگ‌ها را صرفا غارتگر می‌دانیم، اما تحلیل گنجینه بیدیل نشان می‌دهد این فقط بخشی از تصویر است. آن‌ها سودهای عظیمی از مسیرهای تجاری دوردست شامل شبکه‌ای که شمال اروپا را به خلافت اسلامی متصل می‌کرد، کسب می‌کردند.
تحقیقات باستان‌شناسی و علمی نشان می‌دهد که ارتباط میان مناطق خاورمیانه، به ویژه ایران، و جوامع وایکینگ به هیچ وجه تخیلی نیست، بلکه واقعیتی مستند و با شواهد ملموس است. مطالعات انجام‌شده بر روی گنجینه‌های دوران وایکینگ، از جمله گنجینه بیدیل و گنجینه گالووی، حاکی از تبادل نقره‌ی اسلامی با جوامع شمال اروپا و سپس انگلستان است.
همچنین، گنجینه گالووی در اسکاتلند شامل یک ظرف نقره‌ای درب‌دار با تزئین‌هایی از دوره ساسانیان ایران (از جمله آتشکده و تصاویر پلنگ و ببر) است. تحلیل ایزوتوپی سرب و ترکیبات فلزی این اثر، منشا آن را به معدن نقره نخلک در شهرستان نائین در مرکز ایران نسبت داده و بر تجارت گسترده و ارتباطات فرامنطقه‌ای دوران وایکینگ تأکید می‌کند.
افزون بر این، نمونه‌هایی از سکه‌های درهم اسلامی از کشورهای آسیایی میانه، قفقاز و ایران در مناطق اسکاندیناوی مانند دانمارک کشف شده‌اند که نشانگر روابط تجاری پررونق وایکینگ‌ها با جهان اسلام در قرن‌های ۹ و ۱۰ میلادی است.
گنجینه بیدیل و گالووی تاکیدی است بر این واقعیت که انگلستان دوران وایکینگ به‌طرزی عمیق در شبکه اقتصادی اوراسیا ادغام شده بود. همچنین قدرت روش‌های مدرن علمی در روشن‌کردن پیچیدگی‌های تجارت و ساختارهای دوران اولیه قرون وسطی را نشان می‌دهد.
انتهای پیام/
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید