کارفرمایان برای افزایش دستمزد کارگران شرط گذاشتند
در حالی که قیمت نان در یک سال گذشته ۱۰۰ درصد افزایش یافته، کارگران نانوا با دستمزدهایی کمتر از حداقل حقوق وزارت کار، در کنار تنورهای داغ، روزی ۱۰ تا ۱۳ ساعت کار می‌کنند و همچنان از پس مخارج زندگی برنمی‌آیند. کارفرمایان افزایش دستمزد را به یارانه دولتی گره زده‌اند و دولت سکوت کرده، اما این وسط، سفره کارگران هر روز کوچک‌تر می‌شود.
فهرست محتوا
روایت درد معیشتی؛ ۳۰ سال کار، ۱۵ میلیون حقوق
دست در خمیر و زباله؛ شغل دوم برای بقا
پیمان‌های دسته‌جمعی؛ سیستمی ناکارآمد
کارفرمایان و دولت؛ دستمزد کارگران در گرو یارانه
تورم خوراکی‌ها؛ ضربه‌ای دیگر به کارگران
بر اساس داده‌های مرکز آمار ایران، قیمت نان در یک سال گذشته حدود ۱۰۰ درصد افزایش یافته، اما دستمزد کارگران نانوا تقریباً بدون تغییر مانده است. بسیاری از این کارگران با بیش از ۱۰ ساعت کار روزانه، حقوقی کمتر از حداقل دستمزد مصوب وزارت کار دریافت می‌کنند. سازوکار پیمان‌های دسته‌جمعی برای تعیین دستمزد، به دلیل ضعف تشکل‌های کارگری، عملاً ناکارآمد است و گاهی حتی هیچ پیمانی برای افزایش حقوق منعقد نمی‌شود.
روایت درد معیشتی؛ ۳۰ سال کار، ۱۵ میلیون حقوق
«مهران»، کارگری با ۳۰ سال سابقه در نانوایی، نمونه‌ای از وضعیت اسفناک کارگران نانوا است. او با ۱۳ ساعت کار روزانه، تنها ۱۵ میلیون تومان در ماه درآمد دارد. مهران می‌گوید: «۶ میلیون تومان اجاره خانه می‌دهم، بخشی برای اقساط جهیزیه دخترم می‌رود و باقی‌مانده برای آب، برق، گاز و خوراک خرج می‌شود.» او با حسرت ادامه می‌دهد: «یک کیسه برنج ۱.۶ میلیون تومان است، اما مزد روزانه‌ام ۶۰۰ هزار تومان! حتی نمی‌توانم شکر بخرم یا مهمانی دعوت کنم.»
مهران که سه ماه کرایه خانه‌اش عقب افتاده، می‌گوید: «در خجالت خانواده‌ام مانده‌ام. با این دستمزد، دغدغه نان شب دارم. ما باید بمیریم؟» او حتی برای گذران زندگی به کمک خیّر نیاز پیدا کرده است.
دست در خمیر و زباله؛ شغل دوم برای بقا
«محمد»، نانوای دیگری با ۱۵ سال سابقه، با درآمد ماهانه ۱۲ میلیون تومان، مجبور به شغل دوم شده است. او که سه فرزند دارد، گاهی شب‌ها تا صبح ضایعات جمع می‌کند تا از پس مخارج بربیاید. محمد با شرم می‌گوید: «دستم به خمیر می‌خورد، نباید به زباله دست بزنم، اما مجبورم. اگر مردم ببینند، چه می‌گویند؟» این کارگر پس از کار طاقت‌فرسا در نانوایی تا ۹ شب، شبانه ضایعات جمع می‌کند و صبح دوباره به تنور بازمی‌گردد.
پیمان‌های دسته‌جمعی؛ سیستمی ناکارآمد
فعالان کارگری معتقدند سازوکار پیمان‌های دسته‌جمعی برای افزایش دستمزد نانوایان به دلیل ضعف تشکل‌های کارگری و نبود قدرت چانه‌زنی، عملاً شکست خورده است. برخلاف کارگران مشمول شورای عالی کار که حداقل از افزایش سالانه دستمزد بهره‌مند می‌شوند، کارگران نانوا از این تضمین محروم‌اند. نودهی، دبیر انجمن صنفی کارگران نانوای سبزوار، می‌گوید: «سه ماه است قیمت نان ۱۰۰ درصد افزایش یافته، اما دستمزد کارگران هیچ تغییری نکرده. در مذاکرات با کارفرمایان، آن‌ها تنها مبلغ ناچیزی پیشنهاد می‌کنند که ما قبول نکرده‌ایم.»
وی می‌افزاید: «مزد روزانه کارگران برای ۱۱ ساعت کار حدود ۵۰۰ هزار تومان است که ماهانه ۱۲ میلیون تومان می‌شود و کفاف زندگی را نمی‌دهد. کارگران زیر فشار معیشت له شده‌اند. یکی از کارگران حتی از شدت استیصال تهدید به خودکشی کرد.»
کارفرمایان و دولت؛ دستمزد کارگران در گرو یارانه
کارفرمایان نانوایی‌ها افزایش دستمزد را به دریافت یارانه نان از دولت مشروط کرده‌اند، اما دولت تاکنون واکنشی نشان نداده است. این بلاتکلیفی، دستمزد کارگران را به گروگان گرفته است. تجمعات اخیر نانوایان در اصفهان و اهواز در اعتراض به عدم پرداخت یارانه نان، نشان‌دهنده عمق بحران است. کارفرمایان می‌گویند بدون حمایت دولت، نانوایی‌ها زیان‌ده هستند، اما این وسط، کارگران نانوا قربانی اصلی‌اند.
تورم خوراکی‌ها؛ ضربه‌ای دیگر به کارگران
مرکز آمار ایران تورم نقطه‌به‌نقطه شهریورماه را ۴۵.۳ درصد و تورم اقلام خوراکی را ۵۷.۹ درصد اعلام کرده است. در این شرایط، کارگران نانوا که مستقیماً با هزینه‌های خوراکی سروکار دارند، با دستمزدهای ناچیز، توان تأمین نیازهای اولیه را ندارند. قیمت یک کیلو گوشت ۹۰۰ هزار تومان، روغن ۶۰۰ هزار تومان و برنج ۱.۶ میلیون تومان است، اما دستمزد روزانه یک کارگر نانوا با ۱۳ ساعت کار، تنها ۵۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان است.
منبع:
ایلنا
گسترش نیوز
اقتصاد
کارفرمایان برای افزایش دستمزد کارگران شرط گذاشتند
بانک و بیمه
کارفرمایان برای افزایش دستمزد کارگران شرط گذاشتند
کدخبر:
361913
امیر خیرخواهان
۱۴۰۴/۰۷/۱۰ ۰۵:۴۵:۰۰
