مسیر جدای استقلال و پرسپولیس پس از دربی
استقلال و پرسپولیس بعد از دربی صد و پنجم دو مسیر جدا را در پیش گرفته‌اند اما هر دو به سرمربیانی که برای نخستین‌بار دربی را تجربه کردند امیدوار هستند.
به گزارس اقتصادآنلاین به نقل از مهر، یکصد و پنجمین داربی پایتخت با کوبیدن پرچم سرخ‌ها توسط میلاد سرلک و محمد خدابنده‌لو در نقطه‌ی شروع بازی، دقیقاً وسط زمین استادیوم خاطره‌ساز آزادی به پایان رسید.
فتح داربی تهران کمتر از گرفتن جام نیست؛ نبردی با عقبه و ریشه‌های تاریخی که هر بار با جذابیت‌های خاص خود هواداران سرخآبی را به وجد می‌آورد و تا مدت‌ها سوژه‌ی رسانه‌ها و محفل‌های فوتبالی است.
حالا سرخ‌ها می‌توانند اسماعیل کارتال را با فتح این دوئل «اسماعیل پاشا» صدا کنند. پیروزی در داربی تهران یک گارانتی مطمئن برای پیاده‌سازی طرح‌ها و ایده‌های فوتبالی است. کارتال برای پاک کردن خاطرات تلخ شکست از الهلال عربستان در لیگ نخبگان آسیا و حذف به دست سپاهان در جام حذفی بیشتر از نان شب به این پیروزی نیاز داشت.
رئیس جدید رختکن و مستطیل سبز پرسپولیسی‌ها، حالا با فتح داربی آماده ثبت یک قهرمانی دراماتیک دیگر برای سرخ‌ها در لیگ برتر است. کارتال که صاحب یک رزومه نسبتاً عالی در داربی‌های شهر استانبول بود؛ اکنون با هدف جوان‌گرایی و تزریق انرژی تازه به تیم، به دنبال ساختار فنی و تاکتیکی جدیدی برای پرسپولیس در فصل آینده است؛ نکته‌ای که در کنفرانس قبل از بازی هم به آن اشاره کرد.
با پیروزی در شهرآورد تهران حالا حمایت کادر مدیریتی باشگاه و همچنین سکوها و فن‌پیج‌های تیفوسی هواداری سرخ‌ها، به کارتال این امکان را می‌دهد تا با اعتماد به نفس بیشتری به اهداف خود برسد. در این میان، نقش بازیکنانی چون امید عالیشاه، حسین کنعانی‌زادگان، گئورگی گولسیانی، فرشاد فرجی و علی علیپور در تعیین نتیجه این داربی بسیار حیاتی بود. دربی‌بازهای شکست ناپذیر سرخ‌ها با تجربه‌ی مثبت نباختن در داربی به بهترین نحو ممکن توانستند سرنوشت بازی را به نفع سرخ‌ها رقم بزنند.
از سوی دیگر، سِردار دورسون که از ابتدای بازی به اشتباه توسط گزارشگر بازی سَردار نامیده می‌شد به عنوان مهاجم کلیدی پرسپولیس، علاوه بر حضور در موج‌های حمله در شروع عملیات دفاعی تیمش نیز نقش بسزایی ایفا می‌کرد. توانایی دورسون در پخش توپ‌های هوایی و ایجاد فشار بر روی مدافعان استقلال با پِرِس از بالا عاملی تعیین‌کننده در موفقیت پرسپولیس بود. خراب کردن پنالتی توسط مهاجم جنگنده‌ی سرخ‌ها زیر سایه‌ی پیروزی در داربی گُم شد.
اما در سمت مقابل، استقلال همچنان در باتلاق مدیریتی دست و پنجه نرم می‌کند. تصمیمات خلق‌الساعه‌ای و بدون هدف مدیران استقلال، به ویژه انتخاب گزینه سوخته پرسپولیس در مسیر انتخاب سرمربی، تنها به سردرگمی بیشتر این تیم منجر شد.
انتخاب ماتزاری به عنوان یکی از گزینه‌های نیمکت استقلال بیشتر برای جلب توجه و در راستای سیاست شکست‌خورده‌ی و بی‌فایده مدیران آبی برای پیروزی در مذاکرات نقل و انتقالاتی بود. البته که با رفتار از بالا به پایین سرمربی نامدار ایتالیایی کاملاً مشخص بود حتی در صورت موفقیت در ثبت این قرارداد باید شاهد یکی از ترکمنچای‌ترین قراردادهای تاریخ فوتبال ایران می‌بودیم. ماتزاری با کمک مدیران استقلال زمان طلایی عبور از بحران را هدر دادند.
و در نهایت انتخاب میودراگ بوژوویچ با رزومه‌ای مثبت از مربیان منطقه بالکان، می‌تواند گزینه‌ای عاقلانه برای استقلال باشد. اما قطعاً برای موفقیت او نیاز به حمایت مدیریت و همچنین آرامش سکوهای هواداری آبی می‌باشد.
بوژوویچ می‌تواند با تغییر نگرش بازیکنان فوتبال‌زده آبی، یک فوتبال تاکتیکی و هدف‌دار را ارائه دهد و به استقلال کمک کند تا در لیگ برتر و جام حذفی به موفقیت‌های قابل توجهی دست یابند.
حالا سرخآبی‌ها در مسیرهایی جدایی از هم به دنبال افتخارآفرینی هستند. آبی‌ها همچنان روی کاغذ هم در جام حذفی حضور دارند و هم در لیگ نخبگان آسیا؛ آنها لیگ را بیشتر برای اعتبارشان دنبال می‌کنند.
در مقابل سرخ‌ها فقط در لیگ برتر و طبق عادت یک دهه اخیرشان با شانس قهرمانی، همچنان به دنبال اضافه کردن یک جام دیگر به ویترین افتخارات‌شان هستند.
فوتبال ایران بدون سرخآبی‌ها در مسابقات داخلی و رقابت‌های قاره‌ای رنگ ندارد، این یک حقیقت غیر قابل انکار است. با نگاهی به بهترین لیگ‌های جهانِ فوتبال می‌توان نقش دو قطبی‌ها را دید. با ضعیف شدن بازیگران نمایش داربی تهران فوتبال باشگاهی ایران سرمایه‌ی بزرگ اجتماعی خود را نیز از دست خواهد داد.
باید پذیرفت بخش مهمی از هویت فوتبال ایران در آسیا مدیون حضور سرخآبی‌هاست. برای حفظ این سرمایه‌های مهم باید استراتژی و ساختار علمی قوی مدیریتی داشت، اتفاقی که بعد از خصوصی‌سازی نمایشی این دو تیم همچنان رُخ نداده است.
