تکیه‌کلام بومی، سرمایه زبانی و هویتی ما هستند/ هر گویش، حامل تاریخ یک ملت است
کارگردان و نویسنده شناخته‌شده سینما و تلویزیون، با اشاره به ظرفیت‌های زبانی و فرهنگی مناطق مختلف کشور، تاکید کرد که استفاده از تکیه‌کلام‌ها و واژگان محلی نه‌تنها موجب غنا و اصالت گفت‌وگوها در آثار نمایشی می‌شود، بلکه به حفظ و بازآفرینی میراث ناملموس فرهنگی ایران کمک می‌کند.
جواد افشار، کارگردان و نویسنده برجسته سینما و تلویزیون که اصالتاً اهل قم است، در گفت‌وگو با خبرنگار میراث‌آریا درباره استفاده از گویش‌ها و اصطلاحات بومی در آثار نمایشی گفت: در بسیاری از مناطق کشور، مردم از واژه‌ها و تعبیرهای خاصی استفاده می‌کنند که در عین سادگی، ریشه در تاریخ، فرهنگ و زیست محلی آنان دارد. این واژه‌ها بخشی از هویت زبانی ما هستند و نباید فراموش شوند.
او در توضیح یکی از این واژه‌های قمی افزود: مثلاً در گویش قمی، کلمه «همساخ» زیاد به کار می‌رود. وقتی کسی می‌خواهد بگوید «همین‌گونه» یا «به همین شکل»، می‌گوید همساخ. مثلاً می‌گویند: همساخ من داشتم می‌رفتم، یعنی همین‌جوری داشتم می‌رفتم. این اصطلاحات، رنگ و طعم گفت‌وگوهای محلی ما را شکل می‌دهند.
افشار با تاکید بر اهمیت ثبت و بازنمایی این‌گونه واژگان در آثار فرهنگی و هنری ادامه داد: زبان، بخشی از میراث ناملموس ماست. همان‌طور که صنایع‌دستی یا آیین‌ها را ثبت و پاسداری می‌کنیم، زبان و گویش‌های محلی نیز باید مورد توجه قرار گیرند. در فیلم‌ها و سریال‌ها، این واژه‌ها نه‌تنها به واقع‌گرایی کمک می‌کنند بلکه مخاطب را با بخشی از هویت فرهنگی ایران آشنا می‌سازند.
این فیلم‌ساز شناخته‌شده در پایان تصریح کرد: فرهنگ بومی ما گنجینه‌ای زنده است. هر واژه محلی، روایتگر بخشی از زندگی و ذهن مردم آن دیار است. باید این میراث زبانی را با احترام و آگاهی در آثارمان بازتاب دهیم تا نسل‌های آینده از آن بی‌بهره نمانند.
انتهای پیام/
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید