ادعای عجیب کاخ سفید: ما می‌توانیم زمان و فضا را دستکاری کنیم!
کاخ سفید از دستکاری زمان و فضا می‌گوید، اما در حقیقت، پشت این ادعای عجیب سیاست‌هایی ضدعلم، ضدنوآوری و ضدپیشرفت پنهان شده است.
به گزارش خبرآنلاین، مایکل کراتسیوس، مدیر دفتر علم و فناوری کاخ سفید، در جریان سخنرانی اخیر با محوریت «عصر طلایی نوآوری در آمریکا»، ادعایی عجیب را مطرح کرد: «فناوری‌هایمان به ما امکان می‌دهد زمان و فضا را دستکاری کنیم.» این جمله‌ی باورنکردنی که بیشتر شبیه شعاری اغراق‌آمیز برای حذف نظارت‌های قانونی است، چنین القا می‌کند که شرکت‌های فناوری حتی می‌توانند قوانین بنیادین فیزیک را هم دور بزنند.
عبارتی مانند «دستکاری زمان و فضا» نه‌تنها پشتوانه‌ی علمی ندارد، بلکه حتی از سوی خود سخنران هم مشخص نشده که منظور دقیقاً چه فناوری‌هایی بوده است. شاید بتوان با کمی اغماض پذیرفت که برخی نوآوری‌ها، فضای فیزیکی یا مجازی را دگرگون می‌کنند، اما هیچ اختراعی تاکنون به جایگاهی نرسیده که زمان را دستکاری کند، یا چیزی شبیه ماشین زمان باشد.
به نقل از زومیت، بررسی متن رسمی سخنرانی که ۱۴ آوریل در وب‌سایت کاخ سفید منتشر شد، نشان می‌دهد که هدف اصلی کراتسیوس، تشویق به کاهش نظارت‌های دولتی بر صنعت فناوری بوده است. او اظهار داشت: «در دورانی که با محوریت اشتیاق به ساخت دوباره‌ی آمریکا تعریف می‌شود، باید از قید مقررات ناکارآمدی که نوآوران ما را محدود کرده‌اند، رها شویم و منابع فدرال را برای آزمایش، پیاده‌سازی و بلوغ فناوری‌های نوظهور صرف کنیم.»
با وجود شعارهای پرزرق‌وبرق کراتسیوس، نگاهی به سیاست‌های مالی دولت ترامپ، از جمله کاهش شدید بودجه‌های علمی، نشان می‌دهد که مسیر پیش روی نوآوران آمریکایی نه‌تنها هموار نیست، بلکه با موانع تازه نیز مواجه شده است. کاهش بودجه و حذف حمایت‌های دولتی، احتمالاً کار را برای تحقق ادعاهایی مانند «دستکاری زمان و فضا» دشوارتر از همیشه خواهد ساخت.
برنامه‌ی پیشنهادی جدید دولت ترامپ برای بودجه که به‌تازگی فاش شده، نمونه‌ای از همین جهت‌گیری‌های ضدعلمی است. براساس این طرح، بودجه‌ی علمی ناسا ممکن است تقریباً نصف شود. این اتفاق از نگاه کیسی درایر، رئیس سیاست‌های فضایی انجمن سیاره‌ای، معادل «رویدادی در حد انقراض برای علوم ناسا» خواهد بود.
کراتسیوس در بخش دیگری از سخنانش، اعلام کرد: «بزرگ‌ترین مانع برای دستیابی به انرژی نامحدود، نظامی است که با نوآوری و توسعه دشمنی دارد.» این شعار در حالی بیان شد که دولت ترامپ، هم‌زمان معافیت‌هایی را برای ده‌ها نیروگاه زغال‌سنگ‌سوز صادر کرده و آن‌ها را از رعایت قوانین کاهش آلاینده‌های مضر معاف کرده است.
چنین سیاست‌هایی نه‌تنها نوآوری را پیش نمی‌برند، بلکه در عمل چوب لای چرخ صنایع انرژی پاک می‌گذارند. افزون‌براین، به‌جای حمایت از فناوری‌های نوین، مسیر را برای عقب‌گرد هموار می‌کنند.
ادامه‌ی سخنرانی کراتسیوس با لحن شعاری‌تری همراه بود. او مدعی شد: «دولت، مثل مانع بر سر راه کشفیاتی است که می‌توانند زمان و فضا را دستکاری کنند، بهره‌وری را افزایش دهند و ما را به مرزهای بی‌پایان علم برسانند.»
از دیدگاه علمی، این جمله‌ها نه‌تنها مبالغه‌آمیز، بلکه غیرواقعی هستند. اما نگرانی اصلی فراتر از این ادعاهاست. پشت پرده‌ی این اظهارات، روایتی ساختگی دیده می‌شود که گویا دولت ترامپ، با وجود تمام آشوب‌ها، در مسیر حمایت از مردم و ساختن آینده‌ای بهتر گام برمی‌دارد.
عملکرد واقعی دولت ترامپ، به‌ویژه در زمینه‌ی اقتصاد و فناوری، تصویر دیگری را به نمایش می‌گذارد. کاهش بودجه‌های حیاتی، بی‌ثباتی در بازار و تنش‌های تجاری، باعث شده‌اند که بسیاری از شرکت‌ها ناچار شوند فعالیت خود را از صفر آغاز کنند؛ درحالی‌که برای اندکی ثبات، چشم‌به‌راه تصمیم‌های متناقض دولت مانده‌اند.
تصویر کلی از «عصر طلایی» ادعایی کراتسیوس، بیش از آنکه بازتاب پیشرفت فناورانه باشد، به رویایی تبلیغاتی و روایتی شبیه می‌ماند که برای سرپوش‌گذاشتن بر واقعیت‌های نگران‌کننده طراحی شده است.
۵۸۵۸
